مقایسه نگرش والدین ورزشکار و غیر ورزشکار دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهر یزد با سطح فعالیت بدنی دانش آموزان

هدف از اجرای این تحقیق بررسی رابطه نگرش والدین ورزشکار و غیر ورزشکار دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهر یزد نسبت به فعالیت بدنی با سطح فعالیت بدنی فرزندانشان و همچنین مقایسه نگرش والدین ورزشکار و غیر ورزشکار مرد و زن با سنین مختلف و با تحصیلات متفاوت بوده است. در این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق، از روش «همبستگی یا همخوانی» استفاده شده است. جامعه آماری این پ‍ژوهش را کلیه دانش آموزان پسر مدارس راهنمایی شهر یزد در سال تحصیلی 90- 89 به تعداد 13170 نفر و والدینشان تشکیل می دادند. برای نمونه گیری، با استفاده از روش تصادفی خوشه ای 375 نفر دانش آموز به همراه والدینشان که جمعا یک نمونه 750 نفری را شامل می شدند انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل سه پرسشنامه بود، پرسشنامه استاندارد بک برای سنجش میزان فعالیت بدنی دانش آموزان، پرسشنامه سنجش نگرش به فعالیت بدنی و ورزش برای والدین که این پرسشنامه قبلا در طرح مظفری و نزاکت الحسینی استفاده شده بود و از روایی و ضریب پایایی (90/0)برخوردار بود و یک پرسشنامه کوتاه محقق ساخته که از آن برای تمایز والدین ورزشکار از غیر ورزشکار استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق، از آزمون های t مستقل، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss، استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که: 1- بین نمره نگرش والدین ورزشکار با میزان فعالیت بدنی فرزندانشان رابطه معنی داری وجود نداشت. 2- بین نمره نگرش والدین غیرورزشکار با میزان فعالیت بدنی فرزندانشان رابطه معنی داری مشاهده نشد. 3- بین نگرش والدین ورزشکار و غیر ورزشکار نسبت به فعالیت بدنی تفاوت معنی داری وجود نداشت. 4- بین نگرش والدین مرد و زن نسبت به فعالیت بدنی تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>p). 5- بین سن والدین و نگرش آنها نسبت به فعالیت بدنی تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>p). 6- بین سطح تحصیلات والدین و نگرش آنها نسبت به فعالیت بدنی تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0>p). در ارزیابی کلی از یافته های تحقیق می توان چنین نتیجه گرفت که نگرش والدین یزدی نسبت به فعالیت بدنی مثبت است و در میان عوامل بررسی شده چنین مشاهده می شود که سابقه ورزشی والدین تاثیر معنی داری بر نگرش آنها نداشته است. در حالی که فاکتورهای جنسیت، سن و میزان تحصیلات والدین تاثیر معنی داری را بر نگرش والدین نشان دادند. یافته ها همچنین نشان می دهد که بین نگرش والدین ورزشکار و غیر ورزشکار با میزان فعالیت بدنی فرزندانشان رابطه معنی داری وجود ندارد. ولی از آنجا که یافته های این تحقیق را نمی توان به سایر شهرها و افراد جامعه تعمیم داد و با توجه به برخی تناقضاتی که در این رابطه وجود دارد، انجام تحقیقات بیشتر و دقیقتر ضروری به نظر می رسد.